Waarom?

Stichting Simbolica Projecten is ontstaan vanuit Simbolica fair trade groothandel. Dit is een erkende fair trade organisatie voor productontwikkeling en import van artikelen uit Guatemala en Mexico. In Nederland worden de artikelen verkocht via wereldwinkels, new age- en museumwinkels.

Sinds 2002 staat Simbolica producenten bij in de bedrijfsvoering en fair trade- beleid. Financiële steun vindt plaats in de vorm van voorschotten om materiaal in te kopen, scholingsprojecten, EHBO voorzieningen en kleinschalige projecten om de werkplaatsen te verbeteren.
De projecten breidden zich gaandeweg uit en donateurs boden zich aan. Begin 2009 is daarom besloten de projecten onder te brengen in Stichting Simbolica Projecten.

Waarom fair trade en onwikkelingsprojecten in Mexico en Guatemala?

1. de kennis van Aldine Burgman en ervaring ligt op het gebied van Latijns Amerika en Indiaanse culturen en dat is waar ik contacten heb opgebouwd.
2. 60% van de bevolking van Mexico en Guatemala behoort tot de Indiaanse bevolking. Dat is ook de meest kwetsbare groep door de eeuwenlange geschiedenis van discriminatie. Meer dan de helft van de bevolking van Guatemala leeft onder de armoedegrens. 60% van de bevolking is indiaans en dat zijn diezelfde mensen dus meer dan 90% van de Indiaanse bevolking leeft onder de armoedegrens. Het gangbaar loon, als mensen een fulltime baan hebben, op het hoogland van Guatemala (hier is 98% Maya), is 100 euro per maand. Het leefbaar loon (wat een gezin nodig heeft voor voeding, school, huisvesting) is het dubbele. Kinderarbeid komt in deze gebieden nog veel voor omdat dat op korte termijn het gezin te eten en drinken biedt. We proberen dus naast de praktische en finaciele hulp ook te inspireren tot fair trade, kinderen naar sschool te laten gaan, doelen te stellen voor juist de langere termijn en mentale steun te bieden, het zelfvertrouwen te bevorderen.
3. de verschillen tussen arm en rijk zijn enorm groot in deze landen. Tussenhandelaren maken vaak misbruik van de ontoegankelijkheid van de markt voor producenten zelf. Dat is o.a. mogelijk door de statusverschillen in huidskleur en etnische achtergrond maar ook door analfabetisme, gebrek aan scholing, IT vaardigheden, toegang tot PC-internet en kennis van export. Daarnaast zijn de werkomstandigheden vaak slecht voor mens en milieu. Men heeft daarbij bovendien te maken met de centraal georganiseerde afvalverwerking die vaak te wensen overlaat.